با پای برهنه روی خارها ،الهی العفو می گفت!
پیش از عملیات کربلای 4درمنطقه<<چوئیده>>مستقر بودیم.شب جمعه بودودر نماز خانه دعای کمیل می خواندیم.عیسی پشت سرم نشسته بودوفرازهای دعا زمزمه میکرد.
چند دقیقه ای که گذشت،ازنماز خانه بیرون آمدم.عیسی کفشهایش راگوشه ای انداخته بود وباپای برهنه ،دیوانه وار روی خارهاراه می رفت والهی العفو ،الهی العفو می گفت وزار زار گریه می کرد.
نام پدر:عباس
نام مادر :خیرالنساء
تاریخ تولد:1342
محل تولد:روستای دشت زال
تاریخ شهادت:1365
محل شهادت: نهر جاسم
محل دفن:گلزار شهدای شهر کاکی
تاریخ تولد:1343/7/10
محل تولد:شیخیان شهاب
میزان تحصیلات :پنجم ابتدایی
تاریخ جاویدالاثرشدن:1362
محل جاویدالاثر:جبهه کردستان
شهید اسماعیل حسینی
نام پدر:بشیر
نامادر مریم حسینی
تاریخ تولد:16/1/1339
محل تولد:روستای شیخیان
تاریخ شهادت:26/12/1362
محل شهادت:عملیات بدر شرق دجله
محل دفن:گلزارشهدای شهر کاکی
با وجود رایزنیهای صدام در کنفرانس سران عرب ؛ بسیاری معتقدند تاثیرگذارترین رایزنیهای حکومت صدام دیدار او با برژینسکی بود.
«کنت تیمرمن» پژوهشگر مشهور آمریکایی این رایزنیها را این گونه روایت کرده است: « صدام تردیدی نداشت که در صورت حمله عراق به ایران ایالات متحده از اقدام جنگی او حمایت خواهد کرد. به اعتقاد صدام کنار زدن آیت الله خمینی آشکارا به سود آمریکا بود و آمریکا و عراق در بسیاری از زمینه ها نفع مشترک داشتند. فکر مذاکره محرمانه مقامات عالی رتبه دو طرف از ابتکارهای برژینسکی بود. به نوشته نیویورک تایمز و اظهارات یک ایرانی مقیم خارج از کشور؛ برژینسکی به امان (پایتخت اردن) رفت و با رهبر عراق در نخستین هفته ماه ژوئیه سال 1980 محرمانه دیدار کرد. هدف از این دیدار بحث و مذاکره پیرامون راه های هماهنگ کردن فعالیتهای آمریکا و عراق و مخالفت با سیاستهای ایران بود. اگر هدف دیدار واقعا این بوده باشد؛ باید گفت اجلاس در حکم یک شورای جنگی بوده است». (ادامه دارد)
هر چه مسئولان ایرانی غافل بودند ؛ مسئولان عراقی با برنامه جلو آمدند. مرداد 1359 صدام رئیس جمهور عراق طرحهای نظامی اش را با کشورهای حاشیه خلیج فارس در کنفرانس سران عرب در عربستان مطرح کرد .
آنتونی کردزمن می نویسد: «برخی مقامات منطقه بر این باورند که عمان و امارات با حمله عراق موافق بوده اند. گزارشهای تایید نشده ای نیز مبنی بر حمایت مالی و تسلیحاتی بحرین؛ کویت؛ قطر و عربستان از عراق دو روز قبل از حمله این کشور به ایران وجود دارد. شکی نیست که صدام در ماههای جولای و اوت (مرداد) بسیاری از سران کشورهای منطقه را از تصمیم خود مبنی بر حمله به ایران آگاه کرده و نویسنده شخصا این مساله را از برخی از آنها شنیده است اما این که آنها چک سفید به صدام داده باشند یا نه روشن نیست». (ادامه دارد)
تابستان 1359 اختلاف رئیس جمهور و مجلس در ایران برای تعیین نخست وزیر و بعد کابینه دولت اوج گرفت . هم زمان گزارشهای از تحرکات مرزی عراق خبر می داد اما کسی باور نمی کرد که اینها نشانهای جنگ باشد .
سردار همدانی از مدافعان کردستان در ماههای قبل از جنگ می گوید: «عراقی ها گاهی با آتش توپ و خمپاره پاسگاههای ما را می زدند ؛ گاهی هم عوامل بومیشان داخل می آمدند و در جاده ها مین گذاری می کردند . کار بچه های ما شده بود خنثی کردن مین » .
24 مرداد 1359 فرماندهان ارشد عملیاتی ارتش و سپاه در مناطق غرب و شمال غرب کشور در اتاق جنگ لشکر 81 زرهی کرمانشاه جلسه ای بسیار مهم با بنی صدر و مشاوران نظامی اش برگزار کردند . فرماندهان از تحرکات گسترده سپاه دوم عراق در امتداد نوار مرزی و گلوله باران مداوم پاسگاههای مرزی گفتند . بنی صدر و نظامی های همراهش اصلاً گزارشها را جدی نگرفتند و مدام به هم نگاه می کردند و پوزخند می زدند . می گفتند آنها تانک واقعی نیستند ؛ ماکت تانکند.
آخر جلسه هم بنی صدر و مشاورانش گفتند: «شما اصلاً نترسید ؛ ارتش عراق جرات نمی کند حتی گوشه چشمی به خاک ایران بیندازد». ابوشریف را مامور کردند بیاید از نوار مرزی سرپل ذهاب بازدید کند ؛ ابوشریف را بردیم مرز با دوربین دقیق وضعیت تجمع و آرایش 150 تانک لشکر 6 زرهی سپاه دوم عراق را نشانش دادیم . گفت آقا اینها ماکت نیستند تمامشان تانکند . (ادامه دارد)
