نامه عملم است!
۳۰
مهر
شب ها که خانه بود،کاغذی را در دست می گرفت وعلامت می زد.شبی صدایم زد وگفت:«عیال،این کاغذ را دیده ای؟»گفتم:«نه.چه هست؟»گفت:«نامه عملم است:حساب وکتاب کارهایم!می خواهم بدانم هرروز،دل چند نفر را شکسته ام،با چند نفر خوب بوده ام وچه کارهایی کرده ام.همه این ها را می نویسم .گفتم نشان تو هم بدهم؛شاید دوست داشتی برای خودت درست کنی.»
راضیه رضا پور،آخرین معادله،ص 161.
